என் ஞாபகம் உனக்கு இன்னும் இருக்கிறதா இல்லையா என்று தெரியவில்லை. ஆனால், உன் நினைவுகள் சதா என்னை எரிக்கின்றன. யாருக்கோ நீ இடும் லைக்ஸ்களை விட ஹார்ட்டின்களையே அதிகம் எண்ணுகிறேன். கமென்ட்களில் நீ இடும் வார்த்தைகளில் சற்று நேரம் தேங்கி நின்றுவிடுகிறேன். வாசமற்ற பூங்கொத்துகளில் உன் வாசம் மட்டும் தீர்வதேயில்லை. க்ளிக் செய்தால் பூக்கும் அம்மலர்களின் இதழ்களில் ஒன்றைப் பறிக்க முடியவில்லை. செவ்விதழ்களின் வரிகளில் மஞ்சளாறு பாய்கிறது. இந்த வர்ணனை உனக்கு ரொம்பப் பிடிக்கும் என்று நினைக்கிறேன். நெற்றிப் பொட்டில் கடலைச் சூடியவள். நகங்களில் வானவில்லை உடுத்தியவள். ஃபேஸ்புக்கில் மரபின் மழலை நீ, வாட்ஸ் அப்பில் நவீனக் குமரி நீ, ஐய்யோ எனக்கென்ன பைத்தியம் முற்றிவிட்டதோ, வழக்கத்துக்கு மாறாக உளறுகிறேன்.
மிக நீண்ட நாள் கழித்து உன் ஸ்டோரியைப் பார்த்தேன். அது இவ்வாறு சொல்கிறது `பச்சோந்தி, you need a hug.
No comments:
Post a Comment