நடுநிசி நிலவு
ஜன்னல் கம்பிகளால் கோடுகோடுகளாய்க் கிழிந்திருந்தது
கோடுகளை விலக்கிவிட்டு
தலையணையளவு பனுவலை வாசிக்கலானேன்
பெருக்கெடுத்தோடும் வாக்கியங்களுக்கிடையே
ஒயின் என்கிற வார்த்தை தென்பட்டது
கிறக்கமுற்று பக்கங்கள் மங்கலாகின
தேனில் அகப்பட்ட சிற்றெறும்பாய் அச்சொல்லில் மீது
கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் எகிற எத்தனித்தேன்
மாறாகக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் மூழ்கத்தான் முடிந்தது
மூழ்கடிக்கப்படுவது உறுதியான பின்
முழுவதுமாய் முழுக ஒப்புக்கொடுக்க
குடித்து அடுக்கப்பட்ட வெற்றுப் போத்தல்களை உருட்டினேன்
ஐந்து போத்தல்கள் ஒன்றையொன்று உரசும் ஒலிகளில்
அக்கம்பக்கத்துக் குடியிருப்புகளின் மஞ்சளொளி எரிந்தணைந்தது
கண்ணாடிச் சில்லுகளில் எஞ்சிய ஒயினைக் கைகளால் அள்ளமுடியாது
நாக்கினால் உறிஞ்ச முற்பட்டேன்
மிகப் பிரமாதமான உறிஞ்சலில் சில்லுகள் செக்கச் சிவந்தன
அச்சில்லில் கிழித்த சதைத் துண்டங்களை பெப்பர் தூவி வறுத்துத் தின்றேன்
அதிகாலையில் எழுந்த மகள்
குங்குமத்தை வீடெல்லாம் கொட்டிப் பரப்பியது யாரென்று வினவுகிறாள்
அதானே என்ற அதற்றலில் தொடையைத் தட்டினேன்
தையல் கிழிந்து குங்குமம் சிந்தச் சிந்த
அந்திச் சூரியன்
ஜன்னல் கம்பிகளால் கோடுகோடுகளாய்க் கிழியத் தொடங்கியது
No comments:
Post a Comment